dumpdieren
Het boerenleven in de polder is prachtig. Dat vind ik al mijn levenlang. ‘Buitenstaanders’ vinden dat vaak ook, maar vaak ook niet. Als je van drukte houdt en gewend bent overal dichtbij te wonen, dan zal je hier niet aarden. De dichtsbijzijnde supermarkt is 8 km, de buren zitten 500 meter verderop. Maar ik geniet ervan, zou niet anders willen.
dumpen maar
Helaas denkt men, omdat wij toch al vee en andere dieren hebben, dat we er nog wel dieren bij kunnen gebruiken. Dat we zulke liefhebbers zijn, dat we iedere vondeling met open armen ontvangen. Nou, laat ik die mensen snel uit de droom helpen: dat doen we niet! Al is het alleen al omdat je niet weet welke ziekten de dieren soms onder de leden hebben. En dat wil je niet op je veebedrijf. Want voor je’t weet roeptoetert de PvdD weer dat veestallen een bron van ziektes zijn en een gróót gevaar voor de volksgezondheid zijn! Zonder enige nuance.
zoek de eigenaar
Soms doen we moeite de eigenaar te vinden als we vermoeden dat het dier écht verdwaald is. Maar vaak is dat tevergeefse moeite, omdat 9 van de 10 dieren bewust achtergelaten worden, dichtbij de boerderij. Dumpen noem ik dat. Zelfs met hok en al, om nog enigzins het geweten te sussen: we laten het dieren goed verzorgd achter …Soms fotografeer ik de dieren, maar meestal niet. Ik zal verder niet uit de doeken doen wat er verder met de dieren gebeurt. Dat laat ik over aan jullie fantasie. Soms krijgen ze een nieuw thuis, soms ook niet.
Vandaag heb ik weer een advertentie in de regionale nieuwskrant laten plaatsen. Met deze keer een verwijzing naar een foto van de kat op internet. Zelfs dumpdieren gaan web 2.0!! En zo kan ook dit dumpdier weer toegevoegd worden aan de galerij …
Florina op 8 maart 2011 in onderwijs, persoonlijk, platteland