Edufloor blogt

Ruim drie maanden was het hier stil. Hier wel. Maar in mijn echte leven niet. Juist omdat het dáár niet stil was, was het hier op mijn blog zo rustig. Een lange draad aan gebeurtenissen, aan emoties, aan zorgen, aan beelden, maar ook aan kracht het met elkaar te redden … En een naald met een oog waardoor mijn vader kroop. Deze foto geeft danook weer hoe het de afgelopen maanden niét was. Maar nú ga ik de draad van het bloggen weer oppakken!

Als je verder kijkt, zie en lees je dat het leven niet stilstond hier: drieënhalve maand in beeld(en).

vader

Dat het hier zo stil was, had alles te maken met mijn vader. Sinds december 2013 ging het allemaal moeizaam. Tot aan eind mei is hij vele keren opgenomen geweest in het ziekenhuis en geopereerd aan onder meer vaten in armen en benen. Veel onderzoeken, bloedtransfusies en operaties heeft hij ondergaan. Eind april kroop hij door het oog van de naald: door een aderlijke bloeding ’s nachts in het ziekenhuis is hij in allerijl via de intensive care meteen naar OK gebracht en geopereerd. En juist toen was ik ’s morgens heel vroeg aan het werk in de stal en lag mijn iPhone binnen… Die operatie heeft achteraf gezien ervoor gezorgd dat hij is gaan opknappen. Wij zijn blij en dankbaar dat hij hier weer loopt. Met een stok weliswaar, het is een oud baasje geworden, maar hij is er weer. En hij geniet als hij weer bij ons op de boerderij is.

boerenleven- en dood

Het boerenleven ging ‘gewoon’ door. Dieren en het seizoenswerk kun je immers niet stoppen. Dus bemesten, maïsland bewerken, gras oogsten, melken, overal aan en uit, onderhoud van machines en de robot, het vee verzorgen: het ging gewoon door. En bij (nieuw) leven hoort de dood.

wintervoorraad

Het gras groeide enorm door het gunstige weer gedurende het hele voorjaar. Dus al snel lagen er een hoge kuil en veel grasbalen op het erf!

fietsen

Gelukkig kon ik iedere dag fietsen. Want een dag niet gefietst is een dag niet geleefd 🙂

koken en bakken

Natuurlijk werd er gewoon iedere dag weer gekookt, gebakken en koffie gedronken. Verse groenten, uit eigen tuin of de vriezer, van het seizoen en veel fietsvoer met havermout. Maar ook ganzengehakt en een duinkonijn, vers uit het veld ..

tuin

Het plan was om de tuin, na vorig jaar het bouwen van de nieuwe blokhut en tijdgebrek voor regelmatig onderhoud, te laten opknappen. Ik wilde een talud aan de westzijde onderhoudsvrij laten inplanten met bodembedekkers en achter het huis de blokhut(ten) beter toegankelijk maken door de indeling en paden te veranderen. Maar dit is door alle perikelen in het honderd gelopen en dus is het plan uitgesteld tot in de herfst. Neemt niet weg dat ik nog steeds geniet van het werken in de tuin, het zaaien, het gras maaien en het resultaat ervan.

blokhut

Vorig jaar bouwden we een nieuwe blokhut (schuur) van 6 x 4.5 m. De oude blokhut van 3 x 3 m hebben we verplaatst met het doel deze te restaureren en te gebruiken voor opslag van tuinspullen zoals potten, gereedschap en isolatiemateriaal voor de kas. Dat restaureren is dit voorjaar eindelijk gebeurd en de afgelopen weken had ik dan eindelijk de tijd en de rust deze oude blokhut van top top teen te schuren en in drie lagen perkoleum te zetten. Het is nu het kleine broertje (of is het zusje) van de nieuwe blokhut! En #broerboer regelde de lamp met sensor boven de deur 🙂

knutsel de frutsel

De afgelopen maanden, eigenlijk jaren, waren dus best wel heftig. Mijn hoofd had er soms best moeite mee. Daarom moest ik iets doen wat rust gaf. Iets waarvoor ik me moest en kon concentreren, iets waarmee ik creatief en scheppend bezig was. Zonder herrie, zonder drukte, in mijn werkkamer met alle benodigdheden geordend in de buurt. Ik heb me gestort op wat ik altijd graag deed: kaarten maken, -digitaal en met de hand-, tekenen, knippen, doodles maken, stempelen, knoeien met washitape, foto’s maken en gebruiken. Van iedere envelop met inhoud die ik wegstuurde met de post, maakte ik een foto. In het kader van: als de post weer eens iets kwijtmaakt, hebben we de foto’s nog! Maar ook ter inspiratie voor mezelf.

oog voor de natuur

En boven alles is en blijft er altijd de natuur. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Rondom de boerderij, op de fiets, wandelend en zittend of werkend in de tuin: er is zoveel te zien. En natuurlijk weer de jonge uilen, nesten met merels, het waterhoentje dat voor het derde jaar zijn nestje naast ons huis maakt: geweldig!

Vier het leven

En dan, lest best: op 4 en 5 maart werden mijn ouders 80 en 81 jaar. Dat leven hebben we gevierd.

Tenslotte

En nu is het dan 30 juni en zitten we middenin het WK voetballen. Waar je ook gaat, wanneer je de tv of computer ook aanzet: het gaat over voetbal, Nederland IS voetbal. Het Nederlands elftal heeft inmiddels de kwartfinales bereikt. Het interesseert me weinig. Ik vind het mooi dat het Nederlands elftal het goed doet, maar voor de rest, de gekte eromheen: nee, dank je wel. Wat ik wel geweldig vond, waren deze kabouters die in in Giessenburg zag. Ik word er vrolijk van. Maar bovenal stralen ze uit wat ik zelf uit wil stralen: kracht, humor, blijdschap en de power: Yes, we kunnen het met elkaar!

PS En mocht je je afvragen: “Waar is nou dat onderwijswerk?” Je begrijpt misschien: dat moest op een laag pitje. Wat kleine klusjes zoals docenten WinToets en Quayn uitleggen in een 1 op 1 setting, ezines schrijven voor uitgeverij Malmberg samen met- en vooral gesteund door Albert Lubberink, het mnmlokaal onderhouden en de bijbehorende nieuwsbrief verzenden: daar bleef het bij.