Freubelen deel 1
Creatief bezig zijn heeft een mens nodig.
Af en toe laat ik wel eens doorschemeren dat ik graag wat ‘freubel’. Ik bedoel daarmee dat ik mijn hoofd een beetje leegmaak door kaarten te maken en een soort dagboek-notitieboek-plakboek bij te houden. Knippen, plakken, schrijven, digtitaal bewerken: ik doe het zó graag. Wat ik dan doe?
Werken moet je!
Vooropgesteld: ik ben een moeilijk mens! Want ik zie freubelen en iets met mijn handen maken soms als niet-werken, niet nuttig zijn, ‘wat moet een ander hier niet van denken als ik midden op de dag zomaar zit te hobbyen”? Juist, helemaal ‘fout’ dus.
Op een tafel van meer dan 100 jaar oud met een nieuwerwetse stoel zit ik in mijn werkkamer te ‘rommelen’, te freubelen.
Als het mooi weer is verhuis is met een plastic krat met de meest gebruikte spullen naar buiten. Ik verlang er nu al weer naar!
Het zit er nu eenmaal zó in: werken. Sinds mijn achttiende deed ik dat. Altijd leerde ik er nog naast, na acht jaar ‘onder een baas’ startte ik in 2000 mijn eigen bedrijf en de laatste jaren werkte ik in de VOF ook op ozne boerderij. Alles met heel veel plezier, ik deed alles graag en 24 uur in een dag waren veel te weinig… In 2015 gingen -tot ons grote verdriet, maar onvermijdelijk vanwege gezondheid van #broerboer, de koeien weg van ons bedrijf. Het gaf ook ruimte wat betreft tijd en energie, zodat we vorig jaar de grote verbouwing deden. #Broerboer slaapt en doucht nu beneden, heeft een infraroodcabine voor verlichting van zijn reuma pijn en stijfheid, en hoeft de trap niet meer op met zijn reumalijf. Omdat ik in 2010 ook nog een fietsongeluk kreeg met een lichte TIA als gevolg maar met grote blijvende gevolgen, stopte ik begin 2017 mijn eigen bedrijf als redacteur en auteur in het onderwijs. Al eerder, in 2012, stopte ik met een grote klus in het onderwijs. Ik wist toen dat stoppen ook ruimte kan geven. Voor andere dingen, voor nieuwe dingen. Want.. achter iedere bocht ligt een nieuw (vooruit)zicht, toch?
En dan nu… zomaar niks doen… dat kan (ik) dus (nog) niet zo goed. Schuldgevoel. Domdom… het wordt me constant gezegd, maar ja, het áánnemen valt nog niet mee. Maar ik leer iedere dag bij en laat dan maar eens een klein beetje zien wat ik dan doe.
Artjournal
Sinds 2 jaar houd ik een artjournal bij: wanneer ik zin heb schrijf ik op en laat in beelden en tekeningetjes zien wat me bezighoudt. Heel kort door de bocht, maar het is heerlijk om zo’n boek te maken. Inmiddels liggen er drie en het is zo leuk om terug te kijken.
2 jaar beschreven in inmiddels 3 dikke notitieboeken
De ene keer maak ik heel veel tekeningetjes, werk met veel kleuren en ben ik zeer creatief voor mijn doen. De andere keer plak ik alleen maar knipsels uit de krant of foto’s die ik maakte. Het zegt veel over hoe ik me voel en hoe druk het is met andere zaken. Soms plak ik zóveel, dat het boek eigenlijk te dik wordt naarmate ik over de helft van zo’n notitieboek of schrift ben. Kijk maar…
De pagina’s van mijn huidige artjournal als je tegen de onderkant aankijkt… Het kan amper meer dicht!
En dit schrijf en knip en plak ik dan zoal, een greep…
Verstuurde post
Behalve voor mezelf, ben ik ook vaak bezig ‘voor’ anderen. Ik maak namelijk graag post. Want mijn motto is: Echte post is zoveel leuker! Natuurlijk, een e-mail is tien keer sneller, maar ik vind echte post maken en versturen, duizend keer leuker! Wat ik dan maak en verstuur? Daarover lees je in Freubelen deel 2 !
– wordt vervolgd –
Florina op 11 januari 2018 in boerderij, dagfoto, fietsen, fotobewerking, fotograferen, fotoproject, mens natuur maatschappij, onderwijs, persoonlijk, platteland, vader
Hendrika reageerde op 12 jan 2018 om 16:32 #
Dat je dat allemaal kan! Haha, dat is je calvinistische instelling dat dit gefreubel je een schuldgevoel geeft. Het is voor jou een vorm om je creativiteit in kwijt te kunnen. Er aan werken geeft vast rust en ruimte in je hoofd – je ergens op concentreren, en hoe leuk is het om er een tijd later weer in te bladeren, toch hartstikke leuk?!!!
Edufloor blogt » Freubelen deel 2 Verstuurde post reageerde op 13 jan 2018 om 16:59 #
[…] beloofd in Freubelen deel 1 laat ik wat voorbeelden zien van post die ik verstuur. Want zoals ik daar schreef: Echte post is […]
Edufloor blogt » Freubelen deel 3 Kerstpost reageerde op 13 jan 2018 om 17:07 #
[…] navolging van deel 1 en deel 2 over gefreubel dan nog een ‘dingetje’… Jaarlijks is er voor mij -en ik […]
Edufloor blogt » Haken en breien reageerde op 13 jan 2018 om 18:17 #
[…] freubelen met papier waarover ik schreef in de drie blogberichten hiervoor (Freubelen deel 1, deel 2 en deel 3) ben ik ook graag bezig met wol, katoen en acryl: […]
Florina reageerde op 14 jan 2018 om 07:50 #
Dank je wel voor je opbeurende en relativerende reactie. Je hebt wel gelijk en ik moet me dat ook inprenten: wat is er mis aan een hobby, aan een bezigzijn waar je rust en ruimte mee creëert? Niks dus. Tenzij je er elke dag 24/7 mee bezig bent. Maar dat is absoluut niet het geval. Dus blijf ik het doen, is het i.i.g. belangrijk het proberen te blijven doen, er de tijd voor neemt. En ja, terugbladeren is ontzettend leuk!
Heleen reageerde op 14 jan 2018 om 10:45 #
Lieve Floor! Met een grote glimlach je blogs gelezen. Zo tof jouw creativiteit! Het is voor jou onderdeel can goed voor jezelf zorgen 😉. Fijn dat je dat doet en dat ik er af en toe ook heel erg van mag meegenieten. Geniet er zelf ook vooral van, zo uniek! Knuffel! 😚
Florina reageerde op 14 jan 2018 om 23:36 #
Dank je wel lieve Heleen! Je sterkt me om er vooral mee bezig te blijven. Soms heb je bevestiging nodig. Zoals nu dus. We zijn dus gewoon mens…