Edufloor blogt

Maar omdat het kan.
Jawel, ik schreef het hier: “Heel belangrijk voor mij is dat ik voor bloggen letterlijk en figuurlijk open moet staan.”

Wel/Niet
En verder: “Daarnaast: ik moet er de tijd en ruimte voor hebben (met name ook in mijn hoofd). Dán kan ik vlot schrijven, fotograferen en een blogbericht hier plaatsen. Maar bovenal: het mag geen ‘moeten’ worden. Want.. “van wie moet dat dan?” probeer ik me voor te houden. Bloggen moet (voor mij) iets zijn van ‘het moet er zomaar uitrollen, al die zinnen en beelden’. Dán is het goed.”
Dus:
“Ik schrijf gewoon als ik er open voor sta, op mijn tijd, op mijn moment.
En jij leest het als je daar open voor staat, op jouw tijd, op jouw moment. Of gewoon niet.
En jij schrijft hieronder een reactie als je daar open voor staat, op jouw tijd, op jouw moment. Of gewoon niet.”

Digitale detox
En nu ben ik zover dat ik weer eens een blog schrijf. Misschien omdat ik deze zomer een soort digitale detox doe en dan juist ruimte heb om te schrijven. Zo plaats ik op Instagram vrijwel niks en kijk er amper. Terwijl als je het overzicht van mijn foto’s daar bekijkt, een aardig beeld hebt van wat ik doe, van wat ik leuk vind en wat me opvalt. Om mijn account te bekijken, moet je echter zelf ook een Instagramaccount hebben, want ik heb mijn account beveiligd/afgeschermd. Het is eigenlijk een soort mini-blog. Op Twitter was ik al haast niet meer te vinden, nu nog slechts af en toe. Bijvoorbeeld als ik het écht niet kan laten om te reageren op iets wat speelt in de media. Maar dat is zelden. Ik kan gelukkig bijna altijd mezelf stoppen: het lokt reacties uit die je vervolgens weer dwingen om te reageren. Je telefoon piept en je kijkt ongewild toch (een keer). Dus gewoon niet doen. Twitter is een vergaarbak geworden. Met veel reclame en nepnieuws. Dus ik blijf er zoveel mogelijk weg.

Zeven maanden in beeld
Maar toch kriebelde het vandaag zomaar om te bloggen. En er rollen nu twee blogs uit mijn Macbook, buiten in de schaduw op één van de vele heerlijke plekjes in de tuin. De tweede gaat over de Hittegolf waarin we nu volop zitten, en die nu eindelijk komende week aan haar einde lijkt te komen.
Zonder toelichting zie je hieronder beelden: beelden van wat er hier rond de boerderij en het huis zoal speelde. Waarmee we bezig waren, wat we maakten vooral van ons heerlijke plekje. Zowel binnen als buiten deden we allerlei klussen en maakten ons erf tot wat het nu is: een fijne plek om te leven. Met alle tijd om tijd te maken voor fietsen, koffie en ontspannen knutselen etc.  Zo maakte en verstuurde ik veel kaarten/kaartpakketjes naar mensen die dat soms nodig hebben. Of zomaar, als teken van leven. En schreef/knipte/plakte/knutselde ik vaak in mijn artjournal. Je ziet het allemaal in de volgende albums waarin ook ruimte is met gewoon mooie dingen die voor de lens van mijn iPhone kwamen.

Diverse foto’s staan ook op Instagram en op Flickr, maar voor de trouwe lezers hier maak ik graag wat albums.

En dan de tuin, wel een dingetje hoor. Alles wat ingekuild was erin poten, groot en klein. Maar eerst aanvullen, glad maken, bouwsporen wegwerken..

Maar het resultaat, daar doe je het voor.

Zo af en toe zette ik op Instagram wat we aten, bereid in mijn fijne keuken met een geweldig fornuis. En ik zal vast een geheimpje verklappen: binnenkort komen er prachtige foto’s online op de website van Keukencentrum Middelkoop! Zij wilden graag mijn keuken als voorbeeld op de site zetten, dus op een vrijdagmorgen stond hier een professionele fotograaf op de stoep en als een stilist gingen we aan de slag. Het resultaat is práchtig geworden en binnenkort zal ik er meer over vertellen en de link online zetten!

En dan was daar het “ongelukje”bij het neerhalen van een paar grote bomen… Er viel er één verkeerd, heer erg verkeerd. Bovenop de autogarage en een hoek van de werktuigenberging. In zijn val nam hij diverse andere bomen/boomtoppen mee.. Even Apeldoorn bellen dus 🙂

En dan zomaar nog een album met van alles wat.

Eigenlijk was het een mooie tijd. Het voelt als bijkomen na een heftig jaar van bouwen. En net zo heftige jaren ervóór waarin de melkkoeien vertrokken en kort daarna het overlijden van pap. Het grote gemis. Dat blijft. Net als de foto’s (ervan) …