Archief voor de categorie 'zorg'

Als het kan(s)

Pak kansen, maak fouten, zó groei je.

Pak kansen, maak fouten, zó groei je.

Je moet ze krijgen, maar áls je kansen krijgt, pak ze maar. Het is van die peptaal, van die ‘goeroe positivo’s taal’. Maar deze quote op mijn Flowkalender vandaag, vind ik zéér aansprekend. Want fouten maken mag in het leven, moét zelfs om te leren omgaan met grote en kleine tegenslagen. In die zin groei je als mens. Prachtig toch?

Geen Reacties »

Florina op 21 december 2018 in dagfoto, dagfoto, fotoproject, persoonlijk, zorg

Boerinnendagverwennerij

Hartelijk boerinnedag
Lieve mensen, ik ga even een blogje schrijven hoor. Want als een nog klein beetje boerin, móet ik vertellen over de Dagvandeboerin en de verwennerij op deze dag! Lees verder »

Een jaar

Soms zijn er weinig woorden nodig. En zijn ze er ook niet. Maar een jaar is lang, en tegelijkertijd kort. Het is weer 1 mei. Pap, wat missen we je. Je zit zo in ons. In alles wat we doen en denken. Dag pap.

dag pap

Bloemen waar pap zo van hield: veldbloemen.

Vorig jaar in de kerk, op zijn graf. Nu opnieuw zijn lievelingsbloemen bij hem, op zijn graf.

Fotoadvent – 24 dagen fotografie en #payitforward

Fotoadvent Else Kramer
Zoals ik al eerder schreef: het fotoproject Colourtherapy van Else Kramer krijgt een vervolg. Else heeft Fotoadvent georganiseerd . En jawel: opnieuw iets waar je vrolijk van word! Lees verder »

Loslaten

2016-05-1 pa foto rouwkaart (1)

Dag pap.

Op die stralende zondagmorgen 1 mei 2016 overleed mijn vader. Wij moesten hem loslaten, hij moest zijn leven loslaten waarvan hij zelf zó vond dat het goed is geweest. Met zijn blik op een stralende zon en het besef dat de lente is begonnen. Lees verder »

over een naald, draadjes en kracht

Ruim drie maanden was het hier stil. Hier wel. Maar in mijn echte leven niet. Juist omdat het dáár niet stil was, was het hier op mijn blog zo rustig. Een lange draad aan gebeurtenissen, aan emoties, aan zorgen, aan beelden, maar ook aan kracht het met elkaar te redden … En een naald met een oog waardoor mijn vader kroop. Deze foto geeft danook weer hoe het de afgelopen maanden niét was. Maar nú ga ik de draad van het bloggen weer oppakken!

benen in rust

Durf te rusten

Als je verder kijkt, zie en lees je dat het leven niet stilstond hier: drieënhalve maand in beeld(en). Lees verder »

Wie biedt?

“Wat de boer niet kent dat eet hij niet”. Of dit een waarheid is als een koe, laat ik in het midden. Ik ken genoeg boeren die alles lekker vinden en bovendien graag koken of er hun ’tweede tak’ van maken. Ik wil het graag van een andere kant bekijken: Kent de burger wat hij eet?  En vooral: Weten jongeren (nog) waar hun eten vandaan komt? Gelukkig zijn er in het onderwijs diverse mogelijkheden voor stages. Maar dan moeten we jongeren die stage-kans wel bieden!
Wie biedt een stage?
Lees verder »

Wie had dat gedacht!

Wie had dat gedacht! by edufloortje
Wie had dat gedacht!, a photo by edufloortje on Flickr.

Afgelopen maandag heeft hij mollenklemmen gezet. Dus die moeten worden gecontroleerd!
Niks bijzonders.

Maar wel voor mijn vader van bijna 80, die man met die (Kennisnet)pet op die quad: het is zijn eerste ‘werk’ weer.
Op 23 augustus heeft hij een dubbele hartoperatie ondergaan.

“Het komt goed” zei hij toen hij uit de narcose kwam.
En zoals het er nu naar uit ziet: “Het kwam goed.”

Wie had dat gedacht.

3 Reacties »

Florina op 10 oktober 2012 in boerderij, persoonlijk, platteland, vader, ziekenhuis, zorg

waarmee ik bezig was, ben en zal zijn

Een nieuwsbrief maken is me niet helemaal onbekend. Elf jaar lang verstuurde ik maandelijks, soms wekelijks een nieuwsbrief naar de leden van de community verzorging. Maar omdat ik daarmee gestopt ben en tóch weer verder ga, blijf ik ook doorgaan met nieuwsbrieven maken.Voorlopig in een wat ‘ouderwetse vorm’ die echter door veel mensen gewaardeerd wordt: een eenvoudige pdf met info. 

Lees verder »

Geen Reacties »

Florina op 5 augustus 2012 in onderwijs, zorg

leven (en dood) op de boerderij

De afgelopen week was druk. Te druk. Maar daarin ben ik niet alleen, wie heeft het niet druk? Maar het had weinig met onderwijs te maken. Of ja, toch wel. Het was de combinatie van boerderij en onderwijs. Want ik ben weer iedere dag voorzichtig aan het onderwijs-werk. Kleine klusjes voor uitgevers die me tijd en ruimte geven weer op te starten. En het lukt:  schrijven, denken, concentreren op één ding: ik merk dat ik vooruit ga en ook anderen merken het. Ik ben er zo blij mee, want ik voel me weer nuttig.

Lees verder »

3 Reacties »

Florina op 17 oktober 2010 in onderwijs, persoonlijk, platteland, zorg